Pogórze  – dzielnica Gdyni powstała przez przyłączenie części wsi Pogórze. Dzieli się na Pogórze Górne oraz Pogórze Dolne. Położona jest na południowym skraju wysoczyzny moreny płaskiej zwanej , otoczonej pradolinami rzeki Redy i Chylonki w mezoregionie Pobrzeże Kaszubskie. Tereny te są atrakcyjne turystycznie z racji wspaniałych krajobrazów, unikatowych form ukształtowania terenu i bogactwa świata przyrody.Przez Pogórze przebiegają główne drogi wiodące z terenów zurbanizowanych do atrakcyjnych turystycznie, położonych wgminie Kosakowo rezerwatów i plaż nadmorskich. Przebiegająca tędy droga z Gdyni Chyloni do Rewy stanowi sama w sobie atrakcję turystyczną, gdyż wije się na długim odcinku zboczem wysoczyzny, niczym droga górska (tzw. serpentyna). Dostarcza przy tym za dnia i nocą niepowtarzalnych widoków na dolinę, w której usytuowano Gdynię.

Pierwsza wzmianka o wsi Pogórze pochodzi z około 1245 roku, kiedy to za sprawą namiestnika gdańskopomorskiego Mściwoja I i jego żony Zwinisławy, powstającemu klasztorowi norbertanek w Żukowie nadano Kępę Oksywską. Z 1253 roku pochodzi interesujący dokument biskupa włocławskiego Wolimira, określający, iż w skład parafii oksywskiej wchodzi osiemnaście wsi, w tym Pogórze. Parafię w Oksywiu, obok Rumi, Pucka, Strzelna i Żarnowca, uznaje się za najstarszą w tej części Pomorza Gdańskiego. W latach dziewięćdziesiątych XIII wieku doczekała się odnotowania droga łącząca Pogórze z Rumią, będąca częścią ważnego szlaku handlowego Gdańsk – Puck.Podczas okupacji cała dzielnica była częścią wsi o tej samej nazwie, graniczącej z Gdynią do dziś. Niemcy zmienili jej nazwę na Gotenberg, czyli Góra Gotów.