OKOŃ- preca fluviatilis linne
Rodzina: okoniowate - percidae
Ciało okonia jest bardzo silnie wygrzbiecone w przedniej części, ścieśnione w płaszczyznach bocznych na całej długości i owalne w przekroju.
Łuski podobne jak u sandacza. Linia boczna ma także podobny przebieg. Występują również dwie płetwy grzbietowe, które stykają się podstawami.
Głowa okonia jest mała, a pysk zakończony paszczą, ustawioną nieco skośnie ku górze i uzbrojoną w liczne, ostre i drobne ząbki. Okoń może dorastać
do 30- 50 cm długości i osiągać ciężar nawet 1,5 kg.
Młode okonie żywią się planktonem i larwmi owadów. Prędko jednak stają się drapieżnikam polującymi na młode ryby i wyjadającymi ikrę innych ryb złożone na tarliskach.
Tarło okonia odbywa się od maja do marca. Zasięg wystę powania tego gatunku obejmuje wody całej Europy, z wyjątkiem półwyspó Pirenejskiego, Apenińskiego i zachadniej części
Bałkańskiego oraz Irlandii, północnej Anglii i Norwegii. Jest znany także na obszerach wód północnej i środkowej Azji. U nas jest to jeden z najpospolitszych gatunków, spotykaych
we wszystkich typach wód śródlądowych oraz w przybrzeżnych wodach Bałtyku.
wstecz